Anne değilim bilmem bir çocuğun evde pirize parmağını sokacağını,ayağının halıya takılıp kafasını orta sehpaya çarpma ihtimalini,çekmeceleri karıştırırken çok masum görünen bir nesnenin ağzına aldığında ona vereceği zararı,hayata gülümserken küçük haylazlıklarının hayatına mal olcağını :( yakınımdaki çocuklu ailelerden görerek öğreniyorum.
Bu ara dünya tatlısı bir oğlum var (komşumun ) sıpayı birgün görmesem özlerim dayanamam.Kapıyı çalışımda kapıya koşuş sesi heyecanlandırır konuşamadığından henüz çıkardı agular bile onu yiyip bitirmeme yeterken bana yaptığı şebeklikleri siz hesap edin.
Şimdi son dönemlerde olan çocuk ölümlerinden içim şişti burda yazamadığım dünya kadar küfrü ediyorum.Osapık şeref yoksunu yaratıklara verdiğim hayal edilemeyecek cezalar veriyorum.Kesiyorum bi taraflarını boyunlarına yazılar yazıp sokağa atıyorum en ii ceza olarak.
Şu güzelim kıza baktıkça yüzümde bir gülümseme ne kadar güzel maşallah derken;şimdi o meleğin ne acılar çektiğini düşünüyorum minnacık bedeni ne kadar direndi o akraba müsvettesinin yaptıklarına diye gözlerim doluyor.Noluyoruz biz ne zaman bu hale geldik diyorum boğazımda koca bir düğüm oluyor.
Annelerinin yerine koyuyorum kendimi,sonra yüreğim dayanmıyor acıya :( Dedim ya anne değilim o duyguyu bilemzken benim için yitirilen her cana bu kadar içim yanarken yatağında huzurla uyuyabilen insanları anlayamıyorum.Lütfen çocuklarınıza anlayabileceği dilde dünyadaki kötü insanları başına gelebilecek zararları anlatın.Bırakın sevimsiz uyuz olsun sevdirmesin kendini çocuklar.Aldırmayın kucağına öptürmeyin sevdirmeyin,size kızacakalr belki buldumcuk oldunuz diye etrafınızdaki insanlar.Kötü olun buldumcuk olun bencil olun ne olursanız olun.Bugün bu sıfatlarınız olabilir yarın çocuğunuzun acısıyla kavrulmaktansa bunlar olun.....